Εσείς τι έχετε ακούσει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Μήπως γνωρίζετε ότι μερικές χιλιάδες μετανάστες χωρίς χαρτιά στοιβάζονται σε άθλιες αποθήκες ανθρώπων σαν το Γκουαντάναμο απλά και μόνο γιατί αναζήτησαν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη; Στα περίπου 15 κέντρα κράτησης αλλά και σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων, από την Αμυγδαλέζα μέχρι τον Έβρο, είναι φυλακισμένοι 10.000 μετανάστες υπό άθλιες συνθήκες εδώ και 18 μήνες. Όλοι τους συλληφθέντες από τα φασιστικά αστυνομικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία» στο κέντρο της Αθήνας.
Μήπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης συμπυκνώνουν τα αδιέξοδα της αστικής δημοκρατίας αναγγέλλοντας την έλευση του φασισμού; Αφού οι έγκλειστοι μετανάστες όπως και τα αζήτητα πτώματα στα νερά της μεσογείου, το μόνο ποινικό αδίκημα που διέπραξαν είναι ότι προσπάθησαν να ξεφύγουν από τόπους όπου ο καπιταλισμός έχει ταυτιστεί με τον μαζικό θάνατο. Σε τόπους όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν που το ελληνικό κράτος και ο στρατός του είχε ενεργή συμμετοχή στους εκεί πολέμους. Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι όπως μας λένε αλλά ένα κράτος σε πόλεμο. Οι 12 νεκροί στο Φαρμακονήσι αποδεικνύουν ότι ο είναι ο ίδιος πόλεμος που μεταφέρεται από τις χώρες των μεταναστών στα σύνορα. Μόνο που οι απώλειες είναι από τη μία πλευρά, τη δικιά μας, αυτή των απανταχού καταπιεσμένων.
Μήπως στα χρόνια της ευμάρειας, η εκμετάλλευση και η υποτιμημένη εργασία των μεταναστών στα κάτεργα των μικρών και μεγάλων αφεντικών δεν ήταν αυτή που έχτισε την ισχυρή Ελλάδα; Και τώρα οι άλλοτε χρήσιμοι δούλοι-απαγορευμένοι εργάτες μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου προλεταριάτου έγιναν πια περιττοί ως φθηνό εργατικό δυναμικό; Επιτελώντας πια και ένα άλλο ρόλο: διαφημισμένα θύματα του καθεστώτος εξαίρεσης, άνθρωποι-σκουπίδια, βορά για το μίσος κάθε είδους ρατσιστή και φασίστα.
Μήπως σήμερα που μαζικά πολλοί από εμάς τους ντόπιους ωθούμαστε στα όρια της επιβίωσης αντιλαμβανόμαστε ότι το ίδιο σύστημα εκμετάλλευσης που εγκλείει τους ξένους σχεδιάζει φυλακές για όσους δεν έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς, χρέη και δάνεια. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ότι ο διαχωρισμός που μας επιβάλλουν σε ξένους και έλληνες είναι επίπλαστος και ότι για τα δεινά μας δεν φταίνε οι «άλλοι», ξεκαθαρίζοντας ότι η πραγματική αντίθεση οριοθετείτε ανάμεσα σε κεφάλαιο και εκμεταλλευόμενους.
Μήπως ο κανιβαλισμός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας στα κορμιά και τις ψυχές των μεταναστών από το 90 και μετά από τα χωράφια ως τα εργοτάξια και τα σεξοπάζαρα προετοίμασε το έδαφος για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Ο διάχυτος ρατσισμός των πρώτων χρόνων δίνει τη θέση του στην «ορθολογική» διαχείριση της μετανάστευσης από τη μεριά του κράτους, πουλώντας κατά περίσταση «αντιρατσισμό» και «κοινωνική ευαισθησία». Φυσικά, ο «ορθός λόγος» εδώ δεν είναι παρά ο «λόγος του κεφαλαίου», η αύξηση δηλαδή της κερδοφορίας του. Η νομιμοποίηση με βάση τις «ανάγκες της αγοράς εργασίας» δεν είναι παρά η απάντηση στο ερώτημα «πόσους μετανάστες χρειαζόμαστε και που». Στην αντίπερα όχθη, οι κραυγές των ανθρωπιστικών οργανώσεων και της αριστεράς για καλύτερες συνθήκες κράτησης απλά επενδύουν με έναν τόνο ευαισθησίας το έγκλημα που διαπράττεται καθημερινά εναντίον των ταξικών μας αδερφών. Ενώ με τη ρητορική που αναπτύσσουν για την ανάγκη ισοκατανομής του «μεταναστευτικού προβλήματος» με τις άλλες χώρες της Ε.Ε., απλά δίνει άλλοθι στο ρατσιστικό ελληνικό κράτος.
Από την πλευρά μας επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα στους εξεγερμένους μετανάστες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, όχι απλά για λόγους ανθρωπισμού αλλά γιατί είναι δικοί μας άνθρωποι, δικοί μας καθώς το ίδιο σύστημα που τους φυλακίζει απεργάζεται και την δική μας υποταγή.Είναι αυτή η επίγνωση της κοινότητας της καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και που μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ότι μας διαχωρίζει, ότι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ότι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Θέλουμε να αναπτύξουμε σχέσεις αλλά θέλουμε οι σχέσεις αυτές να οικοδομηθούν σε ένα πλαίσιο αγώνα ενάντια στους διαχωρισμούς της κυριαρχίας. Οι φυλακισμένοι μετανάστες με τις εξεγέρσεις, τις αποδράσεις και τις απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης δείχνουν αξιοπρέπεια και επιλέγουν να αγωνίζονται. Eμείς δε μπορούμε παρά να είμαστε μαζί τους.
Μέχρι την απελευθέρωση και του τελευταίου μετανάστη από τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης!
Χαρτιά σε όλους τους μετανάστες!
Συνέλευση No Lager Θεσσαλονίκης