Μαζί με τους φυλακισμένους μετανάστες
να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Μετανάστης από το Πακιστάν 22 χρονων αυτοκτόνησε στις 13/2 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Είχε περάσει 22-23 μήνες στην αμυγδαλέζα, αφέθηκε ελεύθερος και μετά από 1 μήνα τον έπιασαν στην Κρήτη. Ήταν στη φυλακή για 3 μήνες και στη συνέχεια τον μετέφεραν στην αμυγδαλέζα για να ξαναεκτίσει το δεκαοκτάμηνο. Μην αντέχοντας να βιώσει τις ίδιες άθλιες συνθήκες, αυτοκτόνησε.
Μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτόνησε στις 11/2 το βράδυ στα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Θεσσαλονίκη. Οι γιατροί δεν έκριναν απαραίτητη τη νοσηλεία του και του παρασχέθηκε φαρμακευτική αγωγή. Αυτοκτόνησε κάνοντας βρόχο με την μπλούζα του στο λαιμό του.
Την Τρίτη 10 Φεβρουαρίου, στο Νοσοκομείο Σωτηρία, άφησε την τελευταία του πνοή ο 23/χρονος Αφγανός πρόσφυγας SAYED MAHDI AKBARE. O SAYED, που κρατείτο στο Κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Σωτηρία σε κρίσιμη κατάσταση, με βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού, ενώ διαγνώσθηκε πως έπασχε από χρόνιες παθήσεις.
Το Σάββατο 7/2 εκατοντάδες πρόσφυγες είχαν αναχωρήσει από τη Λιβύη σε τέσσερα φουσκωτά σκάφη και βρίσκονταν στη θάλασσα για μέρες, χωρίς τροφή και νερό. Σύμφωνα με στοιχεία, από την Κυριακή 8/2, περίπου 300 άνθρωποι έχει επιβεβαιωθεί ότι αγνοούνται.
«Το κράτος έχει συνέχεια» δήλωνε ευθαρσώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα μμε. Και σ’αυτό σίγουρα είχε δίκιο. Συνέχεια στις δολοφονίες…
Ίδιες συνθήκες συνεχίζουν να επικρατούν τόσο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όσο και στις πόλεις για τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Όλα τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστέρας, μαζί και η κυβερνοαριστερά, προεκλογικά διατυμπάνιζαν πως «με τους μετανάστες υπήρχε πρόβλημα» κλείνοντας το μάτι στον ελληνικό ρατσιστικό βούρκο που πήγαινε προς την κάλπη. Όπως κάθε αριστερά που σέβεται τον εαυτό της, πρότεινε «ανθρωπιστικές» λύσεις για το πρόβλημα, όμως ο υπερφίαλος ανθρωπισμός τύπου unicef, συνεχίζει να καταφάσκει στη διαχείριση μιας υποτιμημένης/πλεονάζουσας ζωής και δεν αντιπαρατίθεται στην ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής.
Όπως κάθε καπιταλιστικά οργανωμένο κράτος, έτσι και το ελληνικό, ασχέτως με το ποια θα είναι η ομιλούσα κεφαλή του, το μόνο που μπορεί να κάνει με τη διαχείριση των μεταναστών είναι να προχωράει ακάθεκτο με μαστίγιο και καρότο. Τι κι αν εξωραϊστούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τι κι αν το ξύλο και το κυνηγητό γίνεται με τακτ. Το μόνο σίγουρο είναι πως ταυτόχρονα θα συνεχίσουν να υπάρχουν περιστατικά με ανθρώπους που εξοντώνονται στα σύνορα, που εγκλωβίζονται σε δουλειές για ψίχουλα, που πρέπει να ζουν με τις σφαίρες να σφυρίζουν στα αυτιά τους.
Μάταια τα κινηματικά παρακλάδια του σύριζα προσπαθούν να ξεπλύνουν την κυβέρνησή τους με θεαματικές παραστάσεις διαμαρτυρίας και επισκέψεις στους φυλακισμένους τάζοντας λαγούς με πετραχήλια ζητώντας υπομονή και ψυχραιμία. Οι μετανάστες εντός των τειχών στις 13/2 εξεγέρθηκαν ενάντια στις άθλιες συνθήκες κράτησής τους. Και δεν καταλαβαίνουν από «αλλαγές» και «ελπίδες που έρχονται».
Η αλήθεια είναι μπροστά μας. Ούτε μπορούμε, ούτε επιτρέπεται να κάνουμε πίσω πιστεύοντας σε φρούδες κοινοβουλευτικές ελπίδες βγάζοντας μόνοι τα μάτια μας. Ενάντια σε κάθε διαμεσολάβηση, οφείλουμε να στηρίζουμε τους αγώνες των μεταναστών/στριων που είναι και δικοί μας αγώνες. Όλοι μαζί, ντόπιοι και ξένοι, κομμάτια της ίδια τάξης, να αγωνιστούμε μέχρι το γκρέμισμα και του τελευταίου κέντρου κράτησης. Μέχρι οι διαχωρισμοί που μας επιβάλλουν το κεφάλαιο και το κράτος του να αποτελέσουν παρελθόν.
Πορεία
14/2, 23.00 Καμάρα
No Lager Θεσσαλονίκης
Φεβρουάριος 2015
