ΕΓΙΝΕ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Περισσότεροι από 1.200 νεκροί μετανάστες σε μια εβδομάδα στις θάλασσες της Μεσογείου. Από την αρχή του χρόνου 1750 υπολογίζεται πως πνίγηκαν σε ναυάγια αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Η υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής συνεχίζεται και οι νεκροί μετανάστες αντιμετωπίζονται απλά ως αριθμοί.

Η Ευρώπη-Φρούριο δολοφονεί.

Η σιωπή είναι συνενοχή…

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28/4_18.00 ΚΑΜΑΡΑ

συνέλευση No Lager στη Θεσσαλονίκη

Από τη Ρόδο μέχρι τη Λαμπεντούζα, η αντιμεταναστευτική πολιτική είναι πόλεμος. Οι πνιγμένοι μετανάστες στη Μεσόγειο είναι δικοί μας νεκροί.

Να υπερασπιστούμε την τάξη μας. Χαρτιά σε όλους τους μετανάστες.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28/4_18.00 ΚΑΜΑΡΑ

antifa selanik

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Η θάλασσα του Θανάτου

Εγχώριοι και ευρωπαϊκοί εξουσιαστικοί μηχανισμοί «πέφτουν από τα σύννεφα» για άλλη μια φορά μπροστά στο θέαμα άλλης μιας ανθρώπινης τραγωδίας, της απώλειας πάνω από 1200 ζωών μεταναστών στα νερά της Μεσογείου από τις αρχές του 2015, που ουσιαστικά αποτελεί άλλη μια οργανωμένη και μαζική κτηνωδία της “πολιτισμένης” Δύσης· αριθμός πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τους 45 που αφορούσε το πρώτο τρίμηνο του 2014.

Αναγκασμένοι εξαιτίας των δυτικών παρεμβάσεων και των εγχώριων εγκληματικών συμμοριών να εγκαταλείψουν τις χώρες τους, και τις οικογένειές τους για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, καταλήγουν να χάνουν τη ζωή τους είτε σε ναυάγια είτε στην ίδια τη χώρα που τους «φιλοξενεί» αποτελώντας άλλη μια στατιστική, απλούς αριθμούς. Το δίλημμα πλέον γι αυτούς είναι αν θα τους σκοτώσουν στην πατρίδα τους ή φεύγοντας απ’ αυτήν.

Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει θεατές συγκινησιακών εκδηλώσεων από άτομα φορείς και θεσμούς που με την πολιτική τους όχι απλά επιτρέπουν αυτές τις δολοφονίες, χωρίς να λαμβάνουν ουσιαστικά τα ελάχιστα μέτρα για την ασφάλεια των μεταναστών, αλλά επιβάλλουν τις δολοφονίες λαμβάνοντας νέα μέτρα περί αποτροπής της μετανάστευσης. Τα Μ.Μ.Ε. και οι κρατικοί φορείς υποτιμούν ανθρώπινες τραγωδίες σαν κι αυτές και καλλιεργούν αντιλήψεις του τύπου «συμβαίνουν κι αυτά», διαχωρίζοντας τέτοιες περιπτώσεις από θανάτους δολοφονίες δυτικοευρωπαίων όπου στην περίπτωση αυτή ασχολούνται μαζί τους όλοι/ες κάνοντάς το, το φλέγον ζήτημα για μέρες (βλ.#jesuischarlie). Για κάθε θάνατο μετανάστη συνένοχες είναι δυστυχώς οι κοινωνίες που σιωπούν, ή ακόμα που επικροτούν. Οι ανθρώπινες ζωές δεν χωρίζονται σε ανώτερες και κατώτερες.

Να μη γίνει η Μεσόγειος ένας απέραντος τάφος μεταναστών.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες σε κάθε αγώνα για αξιοπρεπή ζωή.

Στηρίζουμε την πορεία του No lager την Τρίτη 18.00 στην Καμάρα

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό Μαύρο και Κόκκινο

Στις νάρκες του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου…

Τις τελευταίες εβδομάδες οι μεταναστευτικές ροές κυρίως από τις εμπόλεμες ζώνες της Συρίας προς την Ευρώπη βρίσκονται σε έξαρση. Λόγω κτηνωδίας του Ισλαμικού Κράτους στα εδάφη που ελέγχει, λόγω των εμπόλεμων συνθηκών που έχουν επιβάλει άμεσα ή έμμεσα τα Δυτικά κράτη ή λόγω της φτώχιας, άνθρωποι από μία σειρά χώρες της Ασίας και της Αφρικής συνεχίζουν εδώ και χρόνια να εγκαταλείπουν τις εστίες τους σε αναζήτηση στοιχειωδώς ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης.

Όμως τα καράβια που φτάνουν προς τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, πλημμυρισμένα από μετανάστες βυθίζονται είτε από την κακοκαιρία, είτε από την αδιαφορία των εκάστοτε λιμενικών αρχών, ενώ οι καταγγελίες για βύθιση πλοίων à la Φαρμακονήσι, ολοένα και πληθαίνουν. Εκατοντάδες πτώματα προσφύγων ξεβράζονται στις ακτές των νησιών, «λερώνοντας» την εικόνα της «πολιτισμένης» Ευρώπης που ακόμη και οι πιο ξεφτιλισμένοι κόλακες της ευημερίας της αδυνατούν πλέον να υπερασπιστούν.

Τα ευρωπαϊκά κράτη, πίστα σκυλιά των ανά την Ευρώπη αφεντικών, ανοίγουν και κλείνουν τη στρόφιγγα της εισροής μεταναστών ανάλογα με την ανάγκη σε εργατικό δυναμικό. Διευκολύνοντας και δυσχεραίνοντας την είσοδο των μεταναστών και μεταναστριών στις Ευρωπαϊκές χώρες, πνίγοντας περισσότερους ή λιγότερους στη μεσόγειο, αυξομειώνουν τον αριθμό αυτών που καταφέρνουν να φτάσουν στον πολυπόθητο προορισμό τους, δηλαδή της χώρες της «ανεπτυγμένης» Δύσης. Κρατώντας τους σε καθεστώς παρανομίας, καταφέρνουν να έχουν πάντα έναν εναλλασσόμενο στρατό φτηνών, αναλώσιμων εργατών, χωρίς δικαιώματα και «αόρατων» απέναντι σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία και επίθεση. Χτίζοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους πειθαρχούν και ταυτόχρονα στέλνει μήνυμα σε όλη την τάξη μας.

Για εμάς όμως, τους εργάτες ανεξαρτήτου εθνικότητας, οι πρόσφυγες δεν είναι αντικείμενο διαχείρισης κρατικών μηχανισμών και οικονομικών ελίτ. Δεν ανεχόμαστε η ανθρώπινη ζωή να εξαρτάται από αποφάσεις των υπερεθνικών οργανισμών, όπως η ΕΕ και η frontex ή των εθνικών κρατών.

Η εξουσία, που από τα γεννοφάσκια της αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή κι ευτελίζει την αξιοπρέπεια, βγάζει τη μάσκα της δημοκρατίας και αποκαλύπτει το τέρας του φασισμού. Αυτό το ίδιο τέρας που, απογυμνωμένο εκφράζεται μέσω των ναζί-σκουληκιών της Χρυσής Αυγής, ενσαρκώνεται πλέον ως καθημερινή πρακτική των κρατικών μηχανισμών.

Από τους δήμιους της εξουσίας, από τους υμνητές του θανάτου, δεν μπορούμε να ζητάμε τίποτα. Αυτό που προτάσσουμε είναι ο μαζικός αγώνας για την ανατροπή τους και την ανατροπή όλου του πολιτικοοικονομικού συστήματος που γεννά ιεραρχίες, που εντείνει την εκμετάλλευση και που σε καιρούς κρίσης, επιστρατεύει την κατάσταση εξαίρεσης και τον φασισμό ως πολιτική πρακτική.

Απέναντι σε κάθε εξουσία, εμείς, απαντάμε τώρα και πάντα με ταξική αλληλεγγύη. Οι ταλαιπωρημένοι, οι ξυπόλητοι της εποχής μας, οι κυνηγημένοι, εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, μετανάστες και πρόσφυγες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε όχι μόνο την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνηση όλων των εργατών, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών.

Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτου χρώματος και θρησκείας, πρόσφυγες του χτες, πρόσφυγες του σήμερα και του αύριο ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Π Ο Ρ Ε Ι Α Τρίτη 28/04, στις 18:00, στην Καμάρα

συμμετοχή και στήριξη του μπλοκ του No Lager

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Μήπως το αιγαίο δεν είναι πια αρκετά γαλανόλευκο για τα γούστα σας?

Μέσα σε μια βδομάδα περισσότεροι απο 1200 μετανάστες βρήκαν τραγικό θάνατο στις θάλασσες της μεσογείου. Νούμερα που προστίθενται σε έναν μακάβριο κατάλογο ο οποίος μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Και μαζί του φαίνεται να μεγαλώνει και ο οίκτος του δυτικού κόσμου για τις ανθρώπινες αυτές ζωές που χάνονται στα γαλανά νερά του αιγαίου. Ο ανθρωπιστικός λόγος και η ρητορική της συμπόνιας χτυπά κόκκινο με κάθε καινούριο ναυάγιο που ανακοινώνεται. Και όμως σε κάθε δακρύβρεχτο δελτίο ειδήσεων η αφήγηση της ιστορίας ξεκινά από το τέλος. Τα ναυάγια φορούν τον μανδύα της φυσικής καταστροφής, του αναπόδραστου κακού.Δεν πρόκειται όμως για φυσικά φαινόμενα αλλά για τα υλικά αποτελέσματα μιας κανονικοποιημένης βίας. Η ευρώπη-φρούριο δολοφονεί, η ίδια ευρώπη που στέλνει στρατούς και χρηματοδοτεί πολέμους σε χώρες όπως η συρία και το αφγανιστάν.

Μετανάστες και μετανάστριες παραδίδονται στους δουλέμπορους με όνειρο μια καλύτερη ζωή. Οι ελπίδες τους όμως ναυαγούν 100 μέτρα απο το φαρμακονήσι, στις ακτές της κω ,λίγο ανοιχτά της ρόδου. Και οι καταστροφές που τους περιμένουν δεν τελειώνουν ακόμα και αν επιζήσουν του ταξιδιού.Η φιλόξενη ελλάδα τους περιμένει και εδώ θα γνωρίσουν μονάχα περίφρακτους χώρους και χρόνους κοινωνικού ελέγχου,καταστολής,υποταγής και εγκλεισμού. Εδώ αφετηρία τους θα ‘ναι πάντα η θέση του θύματος,μια θέση που δεν τους επιτρέπει να διαφύγουν.

Τα ναυάγια στο αιγαίο δεν είναι ατυχήματα, είναι δολοφονίες.

Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο!