“Φιλοξενία” επ’ αόριστον

18mhno

Επ’ αόριστον “φιλοξενία” σε στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Αυτό πρότεινε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά που έχουν συμπληρώσει το ανώτατο όριο κράτησης (18 μήνες) σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τον Αύγουστο του 2012, με την έναρξη της επιχείρησης Ξένιος Ζευς, ξεκίνησε και η πολιτική του μαζικού εγκλεισμού των χωρίς χαρτιά. Τον Φεβρουάριο του 2014 συμπληρώθηκε το 18μηνο για 300 μετανάστες ενώ άλλοι 7.500 κρατούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αστυνομικά κρατητήρια. Θα συνεχίσουν να κρατούνται επ’ αόριστον.

Η συνεχής “υποχώρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών που καταγγέλουν οι ηθικολόγοι των ΜΚΟ, δεν είναι συνέπεια αλλά η βασική ιδέα της διαχείρισης της κοινωνίας με στρατιωτικούς όρους.

Κλείνοντας νοσοκομεία και ανοίγοντας φυλακές, εκτρέποντας νόμους, το κράτος προσπαθεί να συστηματοποιήσει μια συνθήκη βασανισμού και ανελευθερίας. Απέναντι σε επίδοξες μεθοδολογίες χωρικού διαχωρισμού του κόσμου, εμείς επιλέγουμε να σταθούμε ενάντια στην αφομοίωση της κοινωνικής ανισότητας και διπόλων όπως νόμιμος-παράνομος, ντόπιος-μετανάστης. Επιλέγουμε να απαντήσουμε στις τακτικές καταστολής και εξόντωσης που εφαρμόζει το κράτος ενάντια στον οποιοδήποε Άλλο.

Οι αγώνες των μεταναστών μέσα στα κέντρα κράτησης μας δείχνουν το δρόμο!

Ο αγώνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι αγώνας ενάντια στους φασίστες και τα αφεντικά που θέλουν τους μετανάστες αποκλεισμένους, παράνομους εργάτες, ενάντια σε ένα μηχανισμό που μας θέλει πειθαρχημένους στη βαρβαρότητα που ζούμε.

Μικροφωνική & εκδήλωση στην Τούμπα

no lager

Πέμπτη 13/03, 11:00 Μικροφωνική στον ΟΑΕΔ (Παπαναστασίου & Μπότσαρη)

Σάββατο 15/03, 19:00 Εκδήλωση – ενημέρωση από No Lager Θεσσαλονίκης στο Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα κατοίκων Τούμπας

Στη γειτονιά της Τούμπας είμαστε ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Είμαστε στο πλευρό των μεταναστών και μεταναστριών με τους οποίους και με τις οποίες μοιραζόμαστε τις ίδιες γειτονιές, τις ίδιες πλατείες.

Έχουμε απέναντί μας τους ίδιους φασίστες, το ίδιο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που χρόνια τώρα οργανώνει την υποτίμηση της ζωής και της εργασίας όλων μας.

Μέσα από κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης αντιμετωπίζουμε τη βαρβαρότητα που εξαπλώνεται.

Ανοιχτή συνέλευση αγώνα κατοίκων Τούμπας

Εκδήλωση – ενημέρωση για τα κέντρα κράτησης μεταναστών & LIVE


εκδηλωση για κεντρα κρατησης

Παρασκευή 21/2, 18:00, Εκδήλωση για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών

Σάββατο 22/2, 21:00, Στέκι στο Βιολογικό: Live (FLOW ADVANTAGE, RENOVATIO, ΗΡΩΑΣ-ΚΙΜΩΝΑΣ, ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ κα)

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την πιο χαρακτηριστική έκφραση του ολοκληρωτισμού. Μαζί με την κατασκευή εσωτερικού εχθρού, είναι το πιο αναγνωρίσιμο εργαλείο του φασισμού με την ιστορική του έκφραση. Δεν συμμεριζόμαστε την λογική «ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους, μετά για όλους». Δεν αντιτασσόμαστε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί «μετά θα έρθει η σειρά μας», αλλά αναγνωρίζουμε τον αγώνα ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως κεντρικό μέτωπο του κοινωνικού πολέμου, αφού αποτελούν το μεγαλύτερο όνειδος για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την πιο βίαιη επίθεση στην ταξική σύγκρουση και η ίδια η ύπαρξή τους αναγγέλλει την έλευση του φασισμού.

Είμαστε οι «άλλοι», αλλιώς δεν είμαστε τίποτα.

Τμήμα της εισήγησης της εκδήλωσης: NoLager Εισήγηση

Κείμενο που μοιράστηκε στην πορεία της 30/1 για τους νεκρούς μετανάστες στο Φαρμακονήσι

Εσείς τι έχετε ακούσει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης;

Μήπως γνωρίζετε ότι μερικές χιλιάδες μετανάστες χωρίς χαρτιά στοιβάζονται σε άθλιες αποθήκες ανθρώπων σαν το Γκουαντάναμο απλά και μόνο γιατί αναζήτησαν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη; Στα περίπου 15 κέντρα κράτησης αλλά και σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων, από την Αμυγδαλέζα μέχρι τον Έβρο, είναι φυλακισμένοι 10.000 μετανάστες υπό άθλιες συνθήκες εδώ και 18 μήνες. Όλοι τους συλληφθέντες από τα φασιστικά αστυνομικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία» στο κέντρο της Αθήνας.

Μήπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης συμπυκνώνουν τα αδιέξοδα της αστικής δημοκρατίας αναγγέλλοντας την έλευση του φασισμού; Αφού οι έγκλειστοι μετανάστες όπως και τα αζήτητα πτώματα στα νερά της μεσογείου, το μόνο ποινικό αδίκημα που διέπραξαν είναι ότι προσπάθησαν να ξεφύγουν από τόπους όπου ο καπιταλισμός έχει ταυτιστεί με τον μαζικό θάνατο. Σε τόπους όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν που το ελληνικό κράτος και ο στρατός του είχε ενεργή συμμετοχή στους εκεί πολέμους. Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι όπως μας λένε αλλά ένα κράτος σε πόλεμο. Οι 12 νεκροί στο Φαρμακονήσι αποδεικνύουν ότι ο είναι ο ίδιος πόλεμος που μεταφέρεται από τις χώρες των μεταναστών στα σύνορα. Μόνο που οι απώλειες είναι από τη μία πλευρά, τη δικιά μας, αυτή των απανταχού καταπιεσμένων.

Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο που μοιράστηκε στην πορεία της 30/1 για τους νεκρούς μετανάστες στο Φαρμακονήσι

Συγκρότηση συνέλευσης No Lager Θεσσαλονίκης

Συγκρότηση συνέλευσης No Lager Θεσσαλονίκης

Η συνέλευση No Lager Θεσσαλονίκης συγκροτήθηκε με κεντρικό άξονα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, έχοντας διαπιστώσει έλλειμμα κινηματικής ανάλυσης και δράσης ενάντια σε αυτό το βασικό εργαλείο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Αφορμή της συγκρότησής της είναι η πρωτοβουλία της συνέλευσης No Lager των συντροφισσών και συντρόφων στην Αθήνα, οι θέσεις της οποίας αποτέλεσαν το αρχικό πλαίσιο συνάντησης για τη δημιουργία της συνέλευσης της Θεσσαλονίκης.

 1. Τι είναι

Είναι μια συνέλευση ατόμων που δραστηριοποιούνται στο κίνημα και όχι μια επιτροπή ή ένα συντονιστικό ομάδων. Είναι μια συνέλευση που επιθυμεί να έχει μια συνεχή, εμπεριστατωμένη και σε βάθος χρόνου ενασχόληση. Για το σκοπό αυτό, κρίθηκε πιο λειτουργική η μορφή της συνέλευσης ατόμων και όχι εκπροσώπων (στη συνέλευση ωστόσο συμμετέχουν επίσης εκφραστές ομάδων με ήδη διαμορφωμένες θέσεις για το ζήτημα).

 2. Πώς λειτουργεί

Σκοπός της συνέλευσης είναι η θεωρητική επεξεργασία, η κυκλοφορία πληροφοριών, η δικτύωση με αντίστοιχες πρωτοβουλίες και άτομα και η οργάνωση δράσεων ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καθώς τα άτομα που αποτελούν τη συνέλευση συμμετέχουν σε διάφορες κινηματικές συλλογικότητες, τις ενημερώνουν για τις δραστηριότητες της συνέλευσης και την επανατροφοδοτούν με το δυναμικό των απόψεων και των προτάσεων δράσης των συλλογικοτήτων, οι οποίες δεσμεύονται να ενισχύουν τη δραστηριότητα της συνέλευσης. Η εσωτερική αυτή διεργασία στο πλαίσιο του κινήματος, επιλέχθηκε καθώς σε πρώτο βαθμό θεωρείται αναγκαία η εμβάθυνση και η ανάδειξη του ζητήματος των στρατοπέδων συγκέντρωσης σε θέμα αιχμής στο εσωτερικό του κινήματος, ώστε η δημόσια απεύθυνση και δραστηριότητα στη συνέχεια να είναι πιο συνεκτική και συλλογική.

3. Γιατί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την πιο χαρακτηριστική έκφραση του ολοκληρωτισμού. Μαζί με την κατασκευή εσωτερικού εχθρού, είναι το πιο αναγνωρίσιμο εργαλείο του φασισμού με την ιστορική του έκφραση. Δεν συμμεριζόμαστε την λογική «ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους, μετά για όλους». Δεν αντιτασσόμαστε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί «μετά θα έρθει η σειρά μας», αλλά αναγνωρίζουμε τον αγώνα ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως κεντρικό μέτωπο του κοινωνικού πολέμου, αφού αποτελούν το μεγαλύτερο όνειδος για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την πιο βίαιη επίθεση στην ταξική σύγκρουση και η ίδια η ύπαρξή τους αναγγέλλει την έλευση του φασισμού.

 Είμαστε οι «άλλοι», αλλιώς δεν είμαστε τίποτα.

4. Το «μεταναστευτικό» – τότε και τώρα

Τα χρόνια της ευμάρειας, η υποτιμημένη εργασία των μεταναστών αποτέλεσε το κάρβουνο στην ατμομηχανή της «ανάπτυξης» και του «θαύματος» της «ισχυρής Ελλάδας». Επί δύο δεκαετίες καλλιεργήθηκε πάνω στις λεηλατημένες ζωές των απαγορευμένων εργατών ένας διάχυτος ρατσισμός, που εμπότισε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η παρανομοποίηση, η πολιτική των συνόρων, ο εξευτελισμός των μεταναστών από τις δυνάμεις καταστολής και από κάθε λογής δημόσια υπηρεσία, μαζί με τη βαρβαρότητα όχι μόνο από τους μπάτσους αλλά και από μικρά και μεγάλα αφεντικά, προσέφεραν στο σύστημα της εκμετάλλευσης δύο δεκαετίας άγριας λεηλασίας. Εκείνα τα χρόνια οι μετανάστες ήταν είτε αόρατοι, είτε ταυτισμένοι με την εγκληματικότητα, μέσα από την κρεατομηχανή των ΜΜΕ, που παράλληλα με την εξαθλίωση των μεταναστών προωθούσε την εξαχρείωση του εθνικού κορμού.

Με την έλευση της κρίσης, οι μετανάστες, ως το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, μετατράπηκαν σε αποδιοπομπαίο τράγο. Στο πλαίσιο της καταστροφής της ζωντανής εργασίας, ως αναγκαίου σταδίου του καπιταλιστικού κύκλου καταστροφής και «ανάπτυξης», οι απαγορευμένοι εργάτες έγιναν πια περιττοί ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Ο ρόλος που τους ανατέθηκε ήταν άλλος: διαφημισμένα θύματα του καθεστώτος εξαίρεσης, άνθρωποι – σκουπίδια, βορά για το μίσος της φτωχοποιημένης κοινωνίας.

Η αρχή έγινε με τις «επιτροπές κατοίκων», ενώ στη συνέχεια οι φασιστικές συμμορίες στήθηκαν χάρη στις επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες. Τα κέντρα κράτησης, η ύπαρξη των οποίων για χρόνια κρυβόταν επιμελώς, έγιναν σημαία της ρητορικής μίσους του θεσμικού φασισμού, που -καθόλου τυχαία- πρώτα ανακοίνωσε τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, για να τα μετονομάσει στη συνέχεια -αφού το μήνυμα είχε δοθεί- σε «κλειστούς χώρους φιλοξενίας». Η επιχείρηση Ξένιος Δίας ήρθε συμπληρωματικά ως μια μαζική διαχείριση πληθυσμού ολοκληρωτικού χαρακτήρα (μόνο στην Αθήνα έγιναν 77.526 προσαγωγές οι οποίες στη συντριπτική τους πλειονότητα αφορούσαν «νόμιμους» μετανάστες, o αριθμός των χωρίς χαρτιά που συνελήφθησαν ήταν 4.435), ενώ οι στρατιωτικού τύπου εκκαθαριστικές επιχειρήσεις συνοδεύτηκαν από μια τυπικά φασιστική φρασεολογία περί υγιεινής (περιγραφή των 300 μεταναστών απεργών πείνας ως «υγειονομική βόμβα», δημόσια διαπόμπευση των οροθετικών εκδιδόμενων).

5. Προς μια κινηματική απάντηση

Το κίνημα που ήταν πάντοτε στο πλευρό των μεταναστών, τα τελευταία χρόνια μοιάζει να σιωπά σαστισμένο. Και μάλιστα τη στιγμή ακριβώς που οι μετανάστες όχι μόνο δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση αλλά απαντούν δυναμικά. Εξεγέρσεις και απεργίες πείνας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κινητοποιήσεις των μεταναστών εργατών στη Μανωλάδα, διοργανώσεις πορειών με πρωτοβουλία μεταναστών (στη Θεσσαλονίκη το Φλεβάρη του 2013 ως απάντηση στο θάνατο του Babakar N’Diye και τον περασμένο Απρίλη για τα γεγονότα στη Μανωλάδα). Αγώνες που έρχονται να προστεθούν στις κινητοποιήσεις των μεταναστών μικροπωλητών, στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών, στην απεργία των αιγύπτιων ψαράδων στη Μηχανιώνα, στον αγώνα της Κωνσταντίνας Κούνεβα, στην απεργία πείνας των 15 μεταναστών εργατών στα Χανιά το 2008 κ.ά.

Τα περασμένα χρόνια το κίνημα οργάνωσε πορείες αλληλεγγύης στους μετανάστες, No Border δράσεις κλπ. Στις τελευταίες εξελίξεις, όμως, μοιάζει να αδρανεί, με λαμπρή εξαίρεση τις δράσεις συντροφισσών και συντρόφων σε γειτονιές της Αθήνας όπου πραγματοποιούνταν ναζιστικά πογκρόμ.

Μέχρι τώρα η εναντίωση στα στρατόπεδα ήταν βαθειά συντηρητική και αντιδραστική (μετανάστες = βρωμιά, μακριά από μας τα σκουπίδια) και ως αντίλογο είχε είτε μια έκφραση φιλανθρωπίας (όπως έγινε μετά την εξέγερση στην Αμυγδαλέζα) είτε μια κυνική επίκληση αναγκαιότητας των στρατοπέδων συγκέντρωσης για ενίσχυση της τοπικής οικονομίας. Βέβαια τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπληρωματικά στο βασικό τους ρόλο, αποτελούν και μια τεράστια μπίζνα για «απορρόφηση επιδοτήσεων της ΕΕ», ενώ η ανάπτυξη χιλιάδων μπάτσων στη Θράκη με την επιχείρηση Ασπίδα καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τα διαφυγόντα κέρδη που προκαλεί η διάλυση των ΑΕΙ και η φυγή των φοιτητών.

Η θεσμική αριστερά, που για χρόνια αντιμετώπιζε το «μεταναστευτικό» στο πλαίσιο της «πολυπολιτισμικότητας και της ενσωμάτωσης της διαφορετικότητας», καθώς μετατρέπεται σε κυβερνητική αριστερά θεωρεί ότι η -διακριτική πάντα και συγχρόνως κινηματικά προσχηματική- αναφορά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωράει μια χαρά στο «ριζοσπαστικό» της προφίλ (βέβαια οι μετανάστες δεν χωρούσαν στο λαϊκισμό των πλατειών). Απέναντι στον ολοκληρωτισμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης, έχουμε ένα μίγμα αιτήματος εναρμόνισης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, φιλανθρωπίας, βελτίωσης συνθηκών κράτησης και πολιτικάντικου καιροσκοπισμού (κάνουμε όσα χρειάζονται για να μην μπορεί να πει κανείς πως δεν ασχολούμαστε, αλλά δεν το κάνουμε και κεντρικό ζήτημα).

Βεβαίως η κριτική στη θεσμική/κυβερνητική αριστερά ή στα εκφασισμένα τμήματα της κοινωνίας είναι ένας εύκολος τρόπος για να κρύβεται η δική μας κινηματική γύμνια…

Επί χρόνια οι μετανάστες αντιμετωπίζονταν ως αόρατοι, προς όφελος μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, που κάλυπτε τα σε βάρος τους εγκλήματα με ένοχη σιωπή. Καθώς η υποτίμηση της εργασίας παίρνει τη μορφή της οργανωμένης καταστροφής της, η εκμετάλλευση των μεταναστών ως φτηνού εργατικού δυναμικού μεταλλάσσεται σε εξολόθρευση της ανθρώπινης υπόστασης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν έμβλημα του ολοκληρωτισμού.

Αυτή η επίσημα ανακηρυγμένη πολιτική κάνει τους μετανάστες ορατό παράδειγμα για όλους. Η επίσημη ρητορική του καθεστώτος (η οποία δεν διαφέρει από εκείνη των νεοναζί), λίγο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την κήρυξη του «κρατικού αντιφασισμού», υπαινίχθηκε με σαφήνεια πως η πολιτική του αποδιοπομπαίου τράγου έχει μέλλον: όταν μας τελειώσουν οι μετανάστες, υπάρχουν πάντα οι Ρομά.

Το έγκλημα είναι ορατό. Καιρός να γίνει ορατή και η απάντηση.

Να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης!

Χαρτιά σε όλους τους μετανάστες!

στη Θεσσαλονίκη