ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ!

«Δεν θα γίνει ένα στρατόπεδο με πλέγματα, θα φιλοξενούνται οικογένειες» δηλώνει ο ευαισθητοποιημένος Μπουτάρης σχετικά με τη νέα δομή «κοινωνικής πολιτικής» που θα λειτουργήσει στην Τούμπα. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός ξενώνα που θα φιλοξενεί προσωρινά 7 μονογονεϊκές οικογένειες προσφύγων ή, με άλλα λόγια, την ευκαιρία για μια καλή «αρπαχτή» στα πλαίσια των ευρύτερων αστικών αναπλάσεων του επιχειρηματικού δήμου. Το «φιλοξενείο» προωθείται ως μια προοδευτική και δη ανθρωπιστική λύση, την ίδια στιγμή που εξακολουθεί να διεξάγεται ανθρωποκυνηγητό ενάντια στους μετανάστες μικροπωλητές σε όλη την πόλη. Έτσι, αποκρύπτονται τόσο η συστηματοποίηση της χωρικής και κοινωνικής ανισότητας μέσα από τις λεγόμενες «αναπτυξιακές στρατηγικές», όσο και τα ιδιοτελή κίνητρα και οι πολιτικο-οικονομικές σκοπιμότητες. Επίσης, αποκρύπτονται και τα σκάνδαλα των ΜΚΟ στις οποίες και ανατέθηκε το έργο διαμόρφωσης των εγκαταστάσεων στους παλιούς στάβλους του δήμου. Μέσα από κινήσεις «ευεργεσίας», οι οργανώσεις αυτές λειτουργούν ως διαμεσολαβητές της ανθρωπιάς και καταπραΰνουν τυχόν φιλανθρωπικές ανησυχίες, ενώ στην ουσία αποτελούν απλά ένα ακόμα γρανάζι της καπιταλιστικής μηχανής διαχείρισης των ανθρώπων ως χρήσιμων, περιττών ή ανακυκλώσιμων (άλλωστε στο πολυδιαφημισμένο «φιλοξενείο» θα διαμένουν αιτούντες άσυλο επί 6 μήνες, μέχρι δηλαδή να κριθεί το αίτημά τους στην πιθανότατη περίπτωση απόρριψης οι μονογονεϊκές οικογένειες θα οδηγούνται ακριβώς σε «στρατόπεδο με πλέγματα» που χαλάει την αισθητική του φιλελεύθερου επιχειρηματία δημάρχου).

Σε αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κρατούνται σήμερα πάνω από 7.000 μετανάστες και αυτήν ακριβώς την κρατική πολιτική απαρτχάιντ επιχειρεί να συσκοτίσει η συζήτηση «υπέρ ή κατά του φιλοξενείου». Εϊναι η ίδια πολιτική που αθώωσε τους μπράβους των τσιφλικάδων της Μανωλάδας που είχαν πυροβολήσει τους απεργούς μετανάστες εργάτες γης, είναι η ίδια πολιτική που έβαλε στο αρχείο το πολύνεκρο ναυάγιο που προκάλεσαν λιμενικοί στο Φαρμακονήσι. Είναι η πολιτική που αποφάσισε να διαχειριστεί την κρίση προωθώντας τον εκφασισμό της κοινωνίας και κατασκευάζοντας το φασιστικό ξόανο της χρυσής αυγής. Οι φασίστες δεν ήταν αποτέλεσμα της κρίσης, ήταν ο τρόπος που επέλεξε το σύστημα να διαχειριστεί την κρίση. Και αφού το κοινωνικό κίνημα του 2008-2012 ανακόπηκε μέσω της μετατροπής των μεταναστών σε αποδιοπομπαίους τράγους και της κατασκευής του «φασιστικού κινήματος», τώρα η εξουσία μπορεί να διεξάγει και «αντιφασιστικό αγώνα» και ο πολυπράγμων επιχειρηματίας Μπουτάρης να αποκαλεί τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους «φασίστες».

Όχι, δεν είναι ακριβώς φασίστες, λένε κάποιοι για την Επιτροπή Κατοίκων. Προφανώς οι «ακριβώς φασίστες» θα έπρεπε να περιφέρονται με στολές Ες-Ες… Πέραν του ότι στην επιτροπή συμμετέχουν βετεράνοι ακροδεξιοί, οι υπόλοιποι «παραπλανημένοι» δηλώνουν ότι «δεν είναι ρατσιστές, αλλά…». Αλλά πολύ απλά οι πρόσφυγες στην περιοχή θα τους «γκετοποιήσουν τη γειτονιά», θα τους «υποβαθμίσουν τη ζωή» και θα τους χαλάσουν την αισθητική. Ήδη, όπως λένε οι ίδιοι, ανέχηκαν το Παπάφειο ορφανοτροφείο, τη διανομή συσσιτίων στο ΚΑΠΗ, το Λοιμωδών, την κατάληψη Υφανέτ κ.ά. «Ο φασισμός δεν φέρει πάντα σβάστικα μαζί του»- εντοπίζεται στο στιγματισμό της διαφορετικότητας και τις αντιλήψεις για μια υποτιθέμενη κατωτερότητα/επικινδυνότητα, και εγγράφεται στις καθημερινές πρακτικές κοινωνικών διακρίσεων. Ρατσιστικές απόψεις εκφράζονται με πιο συγκαλυμμένο τρόπο και γίνονται όλο και πιο εύπεπτες για το χωνευτήρι της τοπικής κοινωνίας, καθώς αυτή αφομοιώνει και νομιμοποιεί συλλογικά διαδικασίες κοινωνικού αποκλεισμού, ευτελισμού και εκμετάλλευσης. Η ύπαρξη στο δημόσιο χώρο των υποτιμημένων ζωών των μεταναστών και των προσφύγων ποινικοποιείται, ενώ η συνύπαρξη μαζί τους δε μπορεί να χωρέσει σε κανένα ρατσιστικό και φασιστικό ιδεώδες.

Από την άλλη, βέβαια, η αριστερά δίνει διαπιστευτήρια κυβερνησιμότητας, προβάλλοντας αφενός τη φιλανθρωπία ως θεσμικό επίτευγμα, με αμφίβολες όμως τις διαβεβαιώσεις περί αντιρατσισμού. Αφετέρου, προσπαθεί να διασώσει τους «παραπλανημένους» από την επιτροπή εν δυνάμει ψηφοφόρους της μέσα από μια ρητορική «επαγγελματικού αντιρατσισμού» και ευαισθησίας στην «πολυπολιτισμικότητα» (και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που η τελευταία επιφέρει που και που). Ουσιαστικά, η αριστερά κάνει λόγο για μια ανθρωπιστική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών που δε διαφέρει από αυτήν που διεκδικούν τα συνδικαλιστικά όργανα των μπάτσων, χωρίς να ζητά ίσες συνθήκες για το σύνολο του πληθυσμού -ντόπιου και μη-, μα βελτίωση των συνθηκών εκμετάλλευσης και εξόντωσης.

Ενάντια σε κυνηγούς επιχορηγήσεων και εξουσίας, ενάντια σε κάθε φασίστα (χρυσαυγίτη και μη), καλούμαστε όλοι να πάρουμε θέση ενάντια σε αυτούς που πραγματικά υποβαθμίζουν τις ζωές και τις γειτονιές μας. Η δική μας θέση βασίζεται στην αξιοπρέπεια. Είμαστε μια συνέλευση ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τους διαχωρισμούς που επιβάλλει η εξουσία. Και στην περίπτωση της Τούμπας, για άλλη μια φορά πρόσφυγες και μετανάστες γίνονται βορά σε παιχνίδια ψευτοφιλανθρωπίας και επιχορηγήσεων, εξουσίας και πατριωτικών και φασιστικών εκτρωμάτων. Ιδέες όπως το «φιλοξενείο» σε καμία περίπτωση δε μας ικανοποιούν και ούτε μπορούν να ξεπλύνουν την αιματηρή μεταναστευτική πολιτική που εξοντώνει καθημερινά πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα του Έβρου και του Αιγαίου ή στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων. Δεν επιλέγουμε μεταξύ διαφορετικών εκδοχών του φασισμού του κουτοπόνηρου κρυφοφασισμού του νοικοκυραίου που τον αηδιάζουν οι πρόσφυγες αλλά δεν τον ενοχλούν οι χρυσαυγίτες, της φιλελεύθερης επιχειρηματικής δημαρχικής διπροσωπίας που αρπάζει τις αντιρατσιστικές επιχορηγήσεις ενώ οργανώνει πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες μικροπωλητές, της κρατικής πολιτικής του Ξένιου Δία που στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, της πολιτισμένης Ευρώπης που έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ομαδικό τάφο μεταναστών (2.700 νεκροί μετανάστες μόνο μέσα στους 9 πρώτους μήνες του 2014).

Επιλέγουμε να δούμε την πόλη μας ως τον τόπο για συνεχή αγώνα για χειραφέτηση και για διεκδίκηση της αξιοπρέπειάς μας και ίσων δικαιωμάτων στην πόλη για όλους -ξένους και ντόπιους- μέσα από στενά δίκτυα αλληλεγγύης. Επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα σε πρόσφυγες και μετανάστες, καθώς το ίδιο σύστημα που τους φυλακίζει σε «φιλοξενεία» με ή χωρίς συρματοπλέγματα σχεδιάζει και τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της κοινότητας της καταπίεσης που μας συνδέει με αυτούς η οποία μας οπλίζει με αποφασιστικότητα να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει και μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ενάντια σε ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Εμείς είμαστε ο Άλλος, αλλιώς δεν είμαστε τίποτε.

ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ!

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ NO LAGER ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ-ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2014