Από την Αμυγδαλέζα ως το Δομοκό…

Στην ελλάδα του 2015, αν είσαι μετανάστης και κυνηγημένος απ’ τη χώρα σου, λόγω φτώχειας ή πολέμων, οι λιμενικοί μπορεί να σε πνίξουν, οι συνοριοφύλακες να σε τουφεκίσουν, οι ρατσιστές να σε τραμπουκίσουν και να σε προπηλακίσουν, οι μπάτσοι να σε ξυλοφορτώσουν και να σε φυλακίσουν  επειδή για το ελληνικό κράτος και τα ρατσιστικά κομμάτια της κοινωνίας είσαι ξένος, επειδή συνιστάς εθνική απειλή και έναν επικίνδυνο εσωτερικό εχθρό. Από τους καθημερινούς εξευτελισμούς και τις προσβολές των μπάτσων φυλάκων, τις εκδικητικές και εξοντωτικές συνθήκες αιχμαλωσίας, μέχρι την ολοκληρωτική απομόνωση, το βασανιστήριο του εγκλεισμού και τις αυτοκτονίες, τα κέντρα κράτησης συμπυκνώνουν όλους τους νόμους και τους κανόνες των πιο ταπεινωτικών και τιμωρητικών ειδικών συνθηκών φυλάκισης.

Τους τελευταίους μήνες ξεσπούν μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις σε κέντρα κράτησης μεταναστών, με αφορμή τις πρόσφατες αυτοκτονίες συγκρατουμένων τους και απαιτώντας την εδώ και τώρα απελευθέρωσή τους απ’ τα ελληνικά κολαστήρια. Οι μετανάστ(ρι)ες που φυλακίζονται, μόνο και μόνο λόγω της ύπαρξής τους στην «ελληνική κόλαση», αποτελούν εικόνα των άκρως εξουσιαστικών, ειδικών και συνάμα «κανονικών» συνθηκών ρατσιστικής μεταχείρισης και κρατικής διαχείρισης των ζωών της πιο υποτιμημένης πληθυσμιακής ομάδας. Οι έγκλειστοι/ες μετανάστ(ρι)ες στα κατά τόπους κέντρα κράτησης και τα αστυνομικά τμήματα, σηκώνουν κεφάλι και αντιστέκονται ενάντια στις συνθήκες εξόντωσης και υποταγής, διεκδικώντας μαχητικά μέσα από εξεγέρσεις και απεργίες πείνας, όπως αυτή που διαδραματίζεται από τις 23/03 στο κέντρο κράτησης μεταναστών στο Παρανέστι Δράμας, τίποτα λιγότερο από την ελευθερία τους.

Σε μια συγκυρία που το καθεστώς έκτακτης ανάγκης επεκτείνεται, η αλλαγή διακυβέρνησης αποτελεί μια προσπάθεια ισχυροποίησης του κράτους και των θεσμών του. Οι αριστερές υποσχέσεις, οι μεταρρυθμιστικές αυταπάτες και οι εκκλήσεις για εθνική ενότητα, εντάσσονται σ’ ένα πλαίσιο αναδιάρθρωσης της αστικής δημοκρατίας και αποτελούν ρητορείες εξανθρωπισμού, ενός συστήματος που δεν επιδέχεται διορθώσεις αλλά ολοκληρωτική καταστροφή. Το υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης δεν εξανθρωπίζεται από τα πάνω και από τα μέσα, δε διορθώνεται με ψήφους και ελπίδες αλλά αμφισβητείται και ανατρέπεται με αγώνες και αντιστάσεις.  Οι αγώνες των φυλακισμένων και των μεταναστ(ρι)ών, αποτελούν κομμάτι ενός ανταγωνιστικού κινήματος που αμφισβητεί έμπρακτα και συγκρούεται με την όξυνση της καταστολής, τους ρατσιστές, την εθνική ομαλότητα και ανάπτυξη καθώς και τη συνθήκη του εγκλεισμού.

αλληλεγγύη στην απεργία πείνας των φυλακισμένων μεταναστών

ούτε κέντρα κράτησης, ούτε φιλοξενίας,

αγώνας για μια ζωή χωρίς φυλακές και σχέσεις εξουσίας.

σε τροχιά σύγκρουσης